‘Ik wil zoveel mogelijk milieuwinst behalen‘



‘Het feit dat het werk enorm gevarieerd is, maakt mijn werk heel bijzonder. Lucht speelt overal een rol, zowel bij kleine projecten als bij grote industrie. Zo zijn wij als luchtadviseur bijvoorbeeld de ene keer bezig met geuroverlast bij een kleine banketbakker, terwijl wij de andere keer gevraagd worden om de uitstoot van een bedrijf als Tata Steel te beoordelen. Dat maakt deze functie nooit saai en altijd uitdagend. Je bent daarom ook nooit uitgeleerd in dit vak.’





Zo min mogelijk uitstoot binnen de wet

‘Ik wil zoveel mogelijk milieuwinst behalen. Dat doel had ik al toen ik hier vijf jaar geleden begon en nu nog steeds. En het past helemaal binnen de missie van Omgevingsdienst. Hoe ik aan dit doel invulling geef, verschilt echter per situatie. Dat doe ik bijvoorbeeld door te kijken welke mogelijkheden wetgeving biedt om milieuwinst bij bedrijven te behalen. Soms is dat juridisch niet mogelijk; dan probeer ik een bedrijf zoveel mogelijk op haar eigen verantwoordelijkheid te wijzen en te overleggen hoe het bijvoorbeeld de uitstoot verder kan beperken. Sommige bedrijven zijn best gevoelig voor een goed gesprek omdat dat past binnen hun doelstellingen of omdat het positieve publiciteit oplevert; andere bedrijven helaas wat minder. Dan heb ik er vrede mee dat ik in ieder geval alles heb geprobeerd.’







Gezond niet altijd duurzaam en veilig

‘Deze insteek geeft voor mij genoeg invulling aan het deel ‘gezond’ van onze missie, maar niet per se aan ‘duurzaam en veilig’. Het beperken van luchtemissies kan veel energie kosten. Het kan ook bijvoorbeeld tot nieuwe lozingen naar het water leiden of bijvoorbeeld tot brandgevaar, terwijl het voor omwonenden maar zeer beperkte gezondheidswinst oplevert. Soms vul ik deze missie daarom zo in, dat ik bepaalde emissies maar voor lief neem als deze te veel negatieve effecten op een ander milieuthema hebben.’





Gesprekken op gelijk niveau

‘Ik heb in mijn werk meer contact met bedrijven dan met bewoners. De keren dat ik dat wél had, vond ik het in het begin wel spannend, maar begon ik het door de tijd heen steeds leuker te vinden. Meestal heb ik contact gehad wanneer bewoners last hadden van een bedrijf, bijvoorbeeld door geuroverlast. Of een bedrijf aan de omgevingsvergunning voldoet, daar heeft een bewoner niet direct een boodschap aan - en dat is uiteraard ook begrijpelijk. Daarom vind ik het belangrijk om het gesprek op gelijk niveau aan te gaan en niet als een ambtenaar van de overheid die de burger even vertelt hoe het precies zit; buiten mijn baan bij de Omgevingsdienst ben ik zelf immers ook gewoon een burger. Met die gesprekken heb ik goede ervaringen gehad: twee jaar geleden heb ik een heel leuk gesprek gehad met de inwoners van Tuindorp over stikstofdepositie. Na afloop gaven zij ook aan dat zij het een heel fijn gesprek vonden en dat ze ook inzagen dat stikstof misschien niet het juiste spoor was om maatregelen bij bedrijven af te dwingen.’